Chapter 416 - Penelope and Hanz: First meeting

[Back-tracking]

Berlin.

It was the second week of the month of November, the afternoon under balmy skies will seem like dreams from another dimension. An unbroken weight of gray clouds was all over the city.

People prepared long coats, thick-soled boots and wooly hats. However, Penelope chose to wear her simple school uniform embracing the bone-chilling cold that Berlin offers each winter.

She chose to hide her coat inside her backpack. She wanted to surprise her Dad.

Her dark shiny hair was perfectly curled in a nice rubber band. She was like a winter fairy enjoying her afternoon.

After winning a lot of piano competitions she had in years, she was taken as a scholar of a music school, town nearby.

She came here to Berlin because of her Dad, Kyle. When she learned that Kyle was here, she decided to take a train and to visit her father in his last concert.

Binagsak niya ang backpack na naglalaman ng winter jacket na umaabot hanggang binti sa kumpol ng snow.

Her long soft legs are showing, walang pakialam sa lamig ng klima.

Mabilis na nakita niya si Kyle mula sa pwesto niya na kausap ang isang lalaki na nakatalikod sa ikalawang palapag.

"Pa!" sigaw niya. Looking up at her Dad, she waved her hands outside the building.

Kasalukuyan na nasa ikalawang palapag ng isang gusali si Kyle for his concert briefing habang nasa labas si Penelope or Baba.

Nanlaki ang mata ni Kyle nang makita ang anak niya na nasa labas ng concert building, waving at him. Nagpaalam siya sa mga kausap.

Ngumiti naman ang mga ito at sinabi na uuna na.

Binuksan ni Kyle ang glass sliding window para makasiguro kung anak niya ang nasa labas at niyayakap ng maginaw na klima.

Halos takasan ng kulay si Kyle nang masiguro na si Baba nga ang nasa labas na suot ang isang simpleng school uniform.

"Honey, come inside! Masyadong malamig. Kapag nagkasakit ka, I don't know how to face your Mom."

Uso kasi ang winter colds. May pulmonya rin na pwedeng makuha ng may mahinang katawan.

Bahagya na nga rin na namumula ang ilong ni Baba na nagbabanta ng pagsipon. Bumahid ang guilt sa mukha niya. Tumakbo siya para damputin ang bag niya na basta hinagis sa kung saan.

Dahil tila nagsisimula nang pumasok sa mga pores niya ang lamig.

Pagkatapos niyon, tumakbo siya patungo sa entrada ng gusali to meet her Dad but she didn't notice the person standing at the entrance looking at her deeply.

Sa pintuan, isang bulto ang binangga ni Baba dahilan para maitulak ang sarili at mapasalampak sa malamig na simento.

Parang electric current na mabilis na dumaloy sa katawan niya ang lamig. Halos mapasipol siya sa ginaw.

Kumunot ang noo ng lalaki na nasa harap niya. He was wearing a nice americana. Halos walang lukot na mapupuna sa suot nito. His black shoe was shining like a deep night. His eyes were warm like water.

Maayos na nakasuklay ang buhok nito. He has a serious face.

"Help her." utos nito sa kasama.

Mabilis na tinulungan si Baba ng babae na katabi ng lalaking bumangga sa kanya.

Bahagya siyang nabuwisit dahil ang babaeng nasa tabi nito ang inutusan pa nito para tulungan siya samantalang ito ang nakasagi sa kanya.

Binigyan siya nito ng panget na impresyon kaya inirapan niya ito at tumuloy sa pagpasok sa loob.

Lumingon ang lalaki sa babaeng bagong pasok. Somehow naaliw siya dahil sa kabila ng malamig na klima, isang simpleng kasuotan ang suot nito.

She has a cheerful look in her uniform.

"Prince?" nakakunot ang noo ng Assistant dahil napatigil sa pagkilos si Prince Hanz. Binigyan pa nito ng huling sulyap ang dalaga na bagong pasok.

Mabilis na nagbago ang anyo ng prinsipe at sumunod sa kasamang assistant.

Sa lugar ni Baba…

Matapos niyang umakyat sa ikalawang palapag, parang boss na binuksan niya ang pintuan. "Pa!"

Nagliwanag ang mukha niya nang makita si Kyle sa loob ng kwarto.

Ngumiti naman ito at mabilis na niyakap siya.

"How are you my darling?" he kissed her forehead.

Bigla ay nawala ang kanyang maturity at napalitan ng pabebe mode.

"Pa, I miss you. Nasa'n si Mama?" nakanguso na tanong niya dito.

"May sakit ang bunso mong kapatid na si Yuan, she has no choice kung hindi maiwan sa bahay."

Sa ngayon kasi ay tatlo silang magkakapatid. Si Yuan ang pinakabunso na nasa edad na tatlo, si Harvey ay kasalukuyan na nasa anim na taon.

Pumasok ang isang organizer.

"Mr. Kyle, magsisimula na" sabi nito sa German.

Sumunod sila dito. Parang bata na nagbigay siya ng mga tips sa Papa niya sa piano. Masaya naman si Kyle at hindi nagkomento.

Makikinig naman ang organizer at natuwa ito na parang napakarami niyang alam. Saka lang nito napagtanto na siya si Penelope.

"Wait, is this Ms. Penelope?"

Ngumiti lang si Baba.

"Wow! Mr. Kyle. Your daughter is Penelope?! No wonder, she's good!"

"Thank you Ma'am" nakangiti siya sa papuri nito.

"This will be your father's last day. Don't you like to be with him on stage?"

Siyempre mabilis na pumayag si Baba.

Pinasuot siya ng isang simpleng pink na long dress. Pinakilala siya bilang anak ni Kyle, nag-eenjoy siya na kasama ito sa entablado sa huli nitong gabi bago mag-retire na para bang pinapasa nito sa kanya ang talento nito.

Sa huli, nag-alay siya ng isang musika para sa magulang niya. Personal niyang binuo ang musika na iyon habang nasa malayo siya at nasa Pilipinas ang mga ito,

Habang naroon siya at dinadama ang musika pati na ang pagtipa ng mga daliri sa piano, isang pares ng mata ang hindi man lang magawang kumurap habang nakatingin sa kanya.